Stop and Think......

"வாழ்வில் எந்த நிலையில் இருந்தாலும், எத்தகு பொறுப்புக்களை ஏற்றாலும் வாழ்க்கையின் அர்த்தங்கள், மனிதப் பண்புகள் மற்றும் வாழ்வின் இலட்சியம் இவை யாவும் அனைவருக்கும் பொதுவாகத்தான் உள்ளன. இன்றைய பரபரப்பான உலகில், இந்த அடிப்படைத் தத்துவங்கள் பற்றி யோசிக்க நமக்கு வாய்ப்புக்கள் குறைந்துள்ளன."

"கேள்வி கேட்பதென்பது ஒரு கலை. ஏன்? எதற்கு? எப்படி? என்று சிந்திப்பவன் வெற்றியின் முதல் படியில் காலை வைக்கிறான். அவனது உணர்வும் உள்ளமும் இந்தக் கேள்விகளால் விழிப்படைகின்றன. அவனது வாழ்க்கை உயர்ந்த நிலைகளை அடைகிறது........ தேடலோடு போகிற ஒருவனுக்குப் பிரபஞ்சத்தின் ஒவ்வொரு ஒவ்வொரு அசைவும் பாடமாக அமையும். அந்தப் படிப்பினைகள் அவனை நல்ல திசையில் திருப்பும்."

-நன்றி 'பேசும் பிரபஞ்சம்'

Perception

THE SITUATION

In Washington, DC, at a Metro Station, on a cold January morning in 2007, this man with a violin played six Bach pieces for about 45 minutes. During that time, approximately 2,000 people went through the station, most of them on their way to work. After about 3 minutes, a middle-aged man noticed that there was a musician playing. He slowed his pace and stopped for a few seconds, and then he hurried on to meet his schedule.


About 4 minutes later:


The violinist received his first dollar. A woman threw money in the hat and, without stopping, continued to walk.


After 6 minutes:


A young man leaned against the wall to listen to him, then looked at his watch and started to walk again.


After 10 minutes:

A 3-year old boy stopped, but his mother tugged him along hurriedly. The kid stopped to look at the violinist again, but the mother pushed hard and the child continued to walk, turning his head the whole time. This action was repeated by several other children, but every parent - without exception - forced their children to move on quickly.


After 45 minutes:


The musician played continuously. Only 6 people stopped and listened for a short while. About 20 gave money but continued to walk at their normal pace. The man collected a total of $32.

After 1 hour:

He finished playing and silence took over. No one noticed and no one applauded. There was no recognition at all.

No one knew this, but the violinist was Joshua Bell, one of the greatest musicians in the world. He played one of the most intricate pieces ever written, with a violin worth $3.5 million dollars. Two days before, Joshua Bell sold-out a theater in Boston where the seats averaged $100 each to sit and listen to him play the same music.

This is a true story. Joshua Bell, playing incognito in the D.C. Metro Station, was organized by the Washington Post as part of a social experiment about perception, taste and people's priorities.

This experiment raised several questions:

*In a common-place environment, at an inappropriate hour, do we perceive beauty?

*If so, do we stop to appreciate it?

*Do we recognize talent in an unexpected context?

One possible conclusion reached from this experiment could be this:

If we do not have a moment to stop and listen to one of the best musicians in the world, playing some of the finest music ever written, with one of the most beautiful instruments ever made.

How many other things are we missing as we rush through life?

hereby I thank my friend who shared this article with me thorough e-mail.

விழிப்பு, கனவு, தூக்கம்

விழிப்பு என்பது ஸ்தூல உடலில் ஜீவன் பெறும் வாழ்க்கை. கனவு என்பது சூட்சும உடலில் ஜீவன் அடையும் வாழ்க்கை. தூக்கம் என்பது, காரண உடலில் ஜீவன் இருக்கும் வாழ்வு. இந்த மூன்று நிலையிலும் மற்ற இரண்டும் இல்லை. ஜீவனோ மூன்று நிலையிலும் இருப்பது. -சாந்தோக்கிய உபநிடதம் (8-7-12)-

இந்த சுலோகம் பற்றிய விளக்கம் யாருக்காவது இருந்தால் தெரிவியுங்கள்.

எமது கருத்து:

வேதங்களில் கூறப்பட்ட 5 கோசங்களில் (ஆன்மாவைச் சூழ்ந்துள்ள 5 உறைகளில்)
முதலாவது உறையான 'ஆனந்தமய கோசம்' / 'அஹங்காரம்' காரண சரீரம் என அழைக்கப் படும். ஏனெனில் ஜீவாத்மாவானது பரமாத்மாவினின்று வேறாய் இருப்பதற்கு அஹங்காரமே காரணம்.
2ஆவது உறையான 'விஞ்ஞானமய கோசம்' / புத்தி, 3ஆவது உறையான 'மனோமய கோசம்' / மனம், 4ஆவது உறையான 'பிராணமய கோசம்' / பிராணன் ஆகியன சூட்சும சரீரம் என அழைக்கப் படும். ஏனெனில் அவை கண்ணுக்குத் தெரியாதவை.
5ஆவது உறையான 'அன்னமய கோசம்' / உடல் ஸ்தூல சரீரம் என அழைக்கப்படும். ஏனெனில் அது பிரத்தியட்சமாகத் தெரிவது.

விழிப்பு என்று இங்கு கூறுவது உடல் விழிப்பாய் இருப்பதையே எனக் கருதவேண்டியுள்ளது. இங்கு அனைவரும் அறிந்தது போல் விழிப்பு நிலையில் உடல் மூலமே வாழ்கிறோம். எனவே விழிப்பு என்பது ஜீவன் ஸ்தூல சரீரத்தில் அடையும் வாழ்வு.

கனவு என்பது எமக்குத் தெரியும்... பல காட்சிகள் எம் கட்டுப்பாடின்றி ஓடிக்கொண்டிருக்கும். ஆய்வின் படி சராசரி மனிதன் தினமும் 4 கனவுகள் காண்பதாகத் தெரிவிக்கப் படுகிறது. கனவு காணும்போது யாருக்கும் அது கனவு என்பது தெரியாது. அது உண்மை என்றே நினைக்கிறோம். கனவில் ஓடினால்கூட நெஞ்சம் படபடக்கிறது! எனவே அங்கு நாம் வாழ்கிறோம். இது பற்றி ஒரு சுவையான கதைகூட எம்மவரிடையே வழக்கிலுண்டு. கனவில் காட்சிகளாய் ஓடுபவை மனதில் அல்லது சித்தத்தில் (மனதின் ஒரு பகுதி like memory chip) பதிந்துள்ள விடயங்கள் தொடர்பானவை. எனவே இது (கனவு) சூட்சும சரீரம் மூலம் பெறும் வாழ்க்கை.

தூக்கம் என்று இங்கு குறிப்பிடுவது எமது மொழியில் 'ஆழ்ந்த உறக்கம்'(அதாவது கனவுகள் இல்லாத உறக்கம்). சராசரி மனிதன் தினமும் 1/2 மணி நேரம் அல்லது அதற்கும் குறைவான நேரமே ஆழ்ந்த உறக்கத்தை அனுபவிப்பதாக ஆய்வாளர்கள் தெரிவிக்கின்றனர். சில வேளைகளில் சிலர் 'படுத்துக் கண்ணை மூடியவுடனே விடிந்து விட்டதாக அம்மா எழுப்பினார்! எப்படி இரவு கழிந்ததென்றே தெரியாது!' எனக் கூறியிருக்கின்றனர். அது ஒருவேளை நீண்ட நேர ஆழ்ந்தஉறக்கமாய் இருக்கலாம். கனவுகளே இல்லாத நித்திரை கொள்பவர் ஒருவரையும் நாம் சந்தித்திருக்கிறோம். அவருக்குள்ள நினைவின் படி அவர் இறுதியாகக் கனவு கண்டு 30 வருடங்களுக்குமேல் ஆகிறது! ஆழ்ந்த நித்திரை மனதிற்குப் புத்துணர்ச்சியையும் தெளிவையும் ஒரு வித அமைதியையும் தருகிறது. ஏனென்றால் இந்த 'தூக்க'த்தின் போது மட்டுமே மனம் ஓய்வெடுக்கிறது. அலைகளில்லாத குளத்தில் அடி நிலத்தைத் தெளிவாய்க் காணலாம். அதுபோல் எண்ணங்கள் அற்ற மனதினூடாக ஆன்மாவின் ஒளி எளிதாக ஊடுருவுகிறது. அதுவே மேற்கண்ட புத்துணர்ச்சிக்கும், அமைதிக்கும் காரணம். ஆனால் ஆழ்ந்த தூக்கத்தில் ஒரே ஒரு உணர்வு நிலைக்கிறது. அதுவே 'நான்' என்ற உணர்வு. அதாவது 'அஹங்காரம்' (அஹம் = நான், காரம் = உச்சரிப்பு => நான் என்ற உச்சரிப்பு) நிலைக்கிறது. எனவேதான் தூக்கம் என்பது காரண சரீரத்தில் ஜீவன் அடையும் வாழ்க்கை எனப்படுகிறது.

//இந்த மூன்று நிலையிலும் மற்ற இரண்டும் இல்லை//

விழிப்பாய் இருப்பவன் கனவு காண்பதில்லை, கனவு காண்பவன் விழிப்பாய் இருப்பதில்லை. இந்த இரண்டு நிலைகளுக்கும் அப்பாற்பட்டதே தூக்கம். எனவே தூக்கத்தில் மற்ற இரண்டும் இல்லை. அதே நேரம் விழிப்பாக அல்லது கனவு காணும் போது 'நான் காண்கிறேன்' என்ற எண்ணம் யாருக்கும் இருப்பதில்லை. வெறுமனே 'பார்க்கிறேன், செய்கிறேன்' என்றே எண்ணுகிறோம். அங்கு (சாதாரண மனிதருக்கு) 'நான்' உணர்வு விழிப்படைவதில்லை. ஆகவே அந்த மூன்று நிலையிலும் மற்ற இரண்டும் இல்லை.

//ஜீவனோ மூன்று நிலையிலும் இருப்பது//

ஜீவன் இல்லாவிட்டால் உடல் பிணமாகிவிடும். எனவே விழிப்பில் ஜீவன் உள்ளது.
கனவு கண்டு விழித்தவனிடம் 'கனவிலே உன் வீடு இருந்ததா? உன் நண்பன் இருந்தானா?' என்று கேட்டால் ஆம் என்றோ இல்லை என்றோ பதில் வரும். சில கனவுகளில் சிலர் இருப்பர் வேறு சிலதில் வேறு சிலர் இருப்பர். ஆனால் 'எல்லாக் கனவலும் நீ இருந்தாயா?' என்று கேட்டால் 'ஆமாம் நடப்பதையெல்லாம் நான்தான் பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன்' என்றுதான் பதில் வரும். எனவே கனவில் ஜீவன் இருந்திருக்கிறது.
ஆழ்ந்த நித்திரையில் ஜீவன் இருக்கிறது. ஆனால் அதை நிறுவ எமக்குத் தெரியாது. ஏனென்றால் ஆழ்ந்த நித்திரையில் என்ன நடந்தது என்பது விழிப்பு நிலையில் தெரியாது. ஆனால் ஒரு விடயம்: ஆழ்ந்தநித்திரை என்பது 'நான் உணர்வா'ல் வருவது. 'நான் உணர்வு'தான் ஜீவாத்மாவைப் பரமாத்மாவிலிருந்து பிரிப்பது. எனவே அங்கு ஜீவன் இருக்கிறது என உய்த்தறியலாம். ஜீவன் இல்லாமல் கோசங்கள் இல்லை. கோசங்கள் இல்லாமல் விழிப்பு, கனவு, தூக்கம் எதுவுமில்லை. ஆகவே இந்த மூன்றிலும் ஜீவன் இருக்கிறது.

இச் சுலோகத்தை மூல நூலில் கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை. எனவே அதிலுள்ள விளக்கம் தெரியவில்லை. யாருக்காவது அது தெரிந்திருந்தால் அல்லது மாறுபட்ட கருத்துக்கள் இருந்தால் தயவு செய்து தெரிவியுங்கள். இச் சுலோகம் பற்றிய தெளிவான விளக்கத்தைப் பெற அது எமக்கு உதவும்.

சிரிப்பும் பேச்சும்...

அவள்
கடைக்கண் பார்வையில்
குளிர்காய்கிறேன் - ஆனால்
நேரிய பார்வையில்
தணலாகிறேன்.

அவள்
சிரிப்பிலே மனமகிழ்ந்
தெழுந்தாடினேன் - ஆனால்
பேச்சிலே மனமுடைந்
தொடிந்து போகிறேன்.

அபிராமி நானுன்னை வணங்கியெந்தன்
வாளெடுத்தால் நேரே பார்த்துப் பேசுகின்றாய்;
பூவெடுத்தால் கடைக்கண்ணால் சிரிக்கின்றாய்.

ஆனாலும்
'சிரிப்பினிலே நாட்டமில்லை...
பேச்சினையே விரும்புகிறேன்...'

Karma Yoga

Today I went to the lecture of Swami Krishnathmananda from chinmaya mission. His lecture was about Karma yoga.

I don't like to go in the way of karma yoga. So that speech was not verymuch impressive to me. But you may be in that path. So I would like to share something he said:

"Karma yoga is a defence to get protection from the worldy life. Everyone is bonded in various duties naturally. (like office, family, etc.). There you'll get many shocks which will give you sadness and sorrows. To get away from those effects, you can use a glouse called Karma yoga (like lord Ramakrishna said to use oil when cutting jack fruit). Don't do karmas but karma yoga. How to do Karma yoga?

There your attitude should be changed. You should think yourself as a servant of god. And think that whatever the works you get are given by god.
For example, If the general manager orders a designer of his company to design a model, the designer should not ask questions about the profits and price of the good. He should see the design and should make the model. If he started to ask unnecessary questions, he will waste the time or will forget the work to be done. So he will be dismissed by the manager. Likewise you should not ask questions at god about your duties. Never compare yourself with others. Though you do a work perfect, others will find faults. If you practice karma yoga never mind those opnions and do the work as well as possible."

Those were some words (or a small summary) of that swami's speech.

As I told you earlier I'm not interested in that path. But I have some imagination (in my words 'my knowledge') about karma yoga. They are (For Karma Yogies):

I found that some people are annoyed of doing a same work again.
Don't ever hesitate to do the same work again and again as it is rejected for small mistakes. Because God may give you (may has given you already ) many of such situations to help you to improve in that path. I'm not worried about those things as I've already said that I'm not interested in that path. (How is my defence :P).

The above is a good comedy. Isn't it? Because I'm not in that path and I'm frightening you!!
But don't try to frighten me in my path.... because I may not have that much of stregnth like you people.

நித்தியானந்தரும் ஊடகங்களும்

கள்ளச் சாமியார்கள் காலம் காலமாக இருப்பது உண்மைதான். சிலவேளைகளில் பிடிபடுகின்றனர். அவர்களின் குற்றம் இரண்டு வகைப்படும்:
1. ஏமாற்றல்
2. துரோகம்

பெண்களை ஏமாற்றிய (ஆ)சாமிகளும் உள்ளனர். (பிரேமானந்தா)
சமய வாழ்வில் ஈடுபடுவது போல் மக்களை ஏமாற்றி நெறி தவறி நடக்கும் (ஆனால் பெண்களை ஏமாற்றாது தங்கள் இச்சையைத் தீர்த்துக்கொள்ளும்) (ஆ)சாமிகளும் உள்ளனர். இதில் நித்தியானந்தர் இரண்டாம் வகை.

முதல் வகைக் குற்றம் ஒப்பீட்டளவில் பாரதூரமானது.
இரண்டாவது அவர்களின் பலவீனத்தால் விளைவது. போதிய பலம் (மன உறுதி) உடையவர்களே துறவு வாழ்வுக்குத் தகுதியானவர்கள். மனதில் ஒரு பக்கத்தில் ஆசைகளை வைத்துக்கொண்டு இந்த வாழ்வையும் மேற்கொள்ள விளைபவர்கள் வழிதவற நேரிடுகிறது. ஒருவேளை நித்தியானந்தாவுக்கு ஆரம்பத்தில் ஒழுங்கான ஆன்மிக நாட்டம் இருந்திருக்கலாம். ஆனால் போதிய மன உறுதி இல்லாததால் நெறிதவறிப் போய் அது பிடிபட்டிருக்கலாம். (விசுவாமித்திரரின் வாழ்க்கை புராணகால எடுத்துக்காட்டு.)

ஆனால்...

இங்கு கவனிக்கப்பட வேண்டிய விடயம் என்னவென்றால்....
எப்போதெல்லாம் எமது சமயத்திற்கு அவமானமான விடயங்கள் இடம்பெறுகிறதோ அப்போதெல்லாம் எமது இளைய சமுதாயம் கொதிப்படைந்து சமூக விழிப்புணர்வைத் தூண்டுகிறது. ஆனால் ஒரு பிரச்சனையும் இல்லாத வேளையில், உன்னத ஆன்மீக விடயங்களைப் பேசுபவர்களை 'அனுபவிக்கத் தெரியாதவன்' என்று எள்ளிநகையாடுகிறது.

இதற்கு எது பின்புலம்?

இந்திய (தற்போது இலங்கையும்!) தொலைக்காட்சி ஊடகங்கள். உதாரணம் சொன்னால் 'சன்' தொலைக்காட்சி. நித்தியானந்தா சல்லாபித்தானரன்றால் அதைத் தனியே செய்தியாய்ச் சொல்லாமல் சிறுவர் முதல் அனைவரும் பார்க்கும் சன் செய்தியில் ஒளிபரப்பியுள்ளனர்! ஏன்? எமது சமய நம்பிக்கைகளின் உண்மை விளக்கம் தெரியாமல் அவற்றை மூடநம்பிக்கைகள் மட்டுமே என்று பிரச்சாரம் செய்வதே சில தொலைக்காட்சிகளின் நோக்கமாய் உள்ளது. 'நிஜம்' நிகழ்ச்சியையும் சொல்லலாம். அவர்கள் எப்போதாவது சமயத்தின் அதிசய விஸ்ஸானப் பக்கங்களைச் சொன்னதுண்டா? காஞ்சி பீட 'ஜெயேந்திர' சுவாமிகளை அனைவருக்கும் தெரியும். ஏன்? அவர் மீது குற்றம் பதியப்பட்டது. ஆனால் அதே காஞ்சி பீட 'சந்திரசேகரேந்திர' சுவாமிகளை எத்தனை பேருக்குத் தெரியும்? இரண்டாமவர் ஞானியாய் வாழ்ந்தவர். நல்லதை விட்டுத் தீயதை மட்டுமே பொறுக்கி எமக்குக் காட்டுகின்றன இந்த ஊடகங்கள். நித்தியானந்தாவைக் கண்டிக்கும்போது அதை ஒளிபரப்பி (மறைமுகமாக அதே குற்றத்தைச் செய்த) ஊடகங்களையும் கண்டிக்க வேண்டும்.

என்ன செய்யலாம்?

தவறுகள் இடம்பெறும்போது கொதித்தெழுங்கள்; தவறில்லை. ஆனால் அதே சமயம் நல்லவற்றையும் நினைவில் கொள்கிறீர்களா என்பதை நினைவில் கொள்ளுங்கள். ஏனெனில் எமது சமயத்தைப் பாதுகாப்பதிலும், பயன்படுத்துவதிலும் இரண்டாவது முறையே சிறந்தது.

உன்னோடு...

பயணத்தில் பேச்சுத்துணையாய்
பரிவோடு நீ வந்தாய்
பாதியிலே கோபித்து
முகம்திருப்பிக் கொள்கின்றாய்.
பணயத்தைத் தொடர்வதா - இல்லை
பரிந்துன்னைக் கெஞ்சுவதா
எனவிங்கு நான் குழம்ப
நீயோ தொடர்கின்றாய்
உனக்கந்தக் கவலையில்லை.

உன்
கோபம் சரியில்லை - அதில்
வேகம் குறைவில்லை - என்
மனதில் மறைவில்லை - அதை
உணர்ந்தால் தவறில்லை.

நீயும்

நீயும் எந்தன் பந்தம் - அதனால்

சாயும் எந்தன் இதயம் - ஆனால்

பாவம் நீயும் என்செய்வாய் - அதை

அறியா தென்னை மதிக்கின்றாய்

உனது கையில் இதுஇல்லை - என்

மனதின் இயல்பே இதுவானால் - அதை

உலையில் இடவும் துணிகின்றேன் - அது

முடிவில் எதனைத் தருமோசொல்

நீயா ரென்று புரிகிறதா?

புரியா விட்டால் மகிழ்வேன் நான்.

புரிந்தால் விலகிச் செல்வாயோ - அவ்

இழப்பை நானும் ஏற்பேனோ?

நம்மைத் தேடி...

அழகைத் தேடுகின்றோம், அறிவைத் தேடுகின்றோம்; அமைதியைத் தேடுகின்றோம், இன்பத்தைத் தேடுகின்றோம்; பொன்னைத் தேடுகின்றோம், பொருளைத் தேடுகின்றோம். தேடியவற்றுள் சிலவற்றைப் பெற்று மகிழ்கின்றோம், பலவற்றைப் பெறாமல் தவிக்கின்றோம்.

எதைப் பெற்றோமோ பெறவில்லையோ, இந்தத் தேடல்களின் விரைல், வேகத்தில், தீவிரத்தில், தேடிச் சென்ற நாம் தொலைந்துவிட்டோம்-

ஆம். நம்மை நாம் இழந்துவிட்டோம்.

ஆச்சரியமாக இருக்கிறதா? ஆனாலும் இது உண்மை. இழந்த நம்மைத் தேடுகின்ற ஒரு முயற்சி, ஒரு பயணம்தான் 'நம்மைத் தேடி.'

-'நம்மைத் தேடி...' நூலின்

பதிப்புரையிலிருந்து

பக்தியும் ஞானமும்

தன்னை அழித்து அடைதல் ஞானம்

தனதை அழித்து அடைதல் பக்தி

தன்னை அழிக்கத் தனது அழியும்

தனதை அழிக்க அழியும் தானே.

ஓவியம்

ஓவியம் என்னைப் புரிந்துகொள்ள
ஓவியனால்தான் முடியுமென்று
சொல்லாமல் சொல்லிவிட்டாய்
நன்றிகள் பலகோடி........

ஓவியனே ஓவியமாய் ஆனதென்ன...

ஓவியமே ஓவியனாய் ஆவதென்ன...

அன்பு

உலகில் பலவிதமான அன்பைப் பார்க்கிநோம். நட்பு, பாசம், காதல், கருணை, பக்தி என அன்பின் பரிமாணங்கள் எக்கச்சக்கம். ஆனால் இவ் விதங்கள் எல்லாம் புறத்திலேயே ஒழிய அடிப்படையாய் இருப்பது அன்பு என்ற ஒரே உணர்வாகும். ஆனால் நாம் அன்றாடம் காணும் பல 'அன்பு'கள் முழுமையானவையல்ல. அன்பிற்குச் சில அடிப்படை வரைவிலக்கணங்கள் உள்ளன.
அன்பு எதையும் எதிர்பாராதது. இந்த ஒன்றிலேயே பல அன்புகள் தட்டுப்படும். அதில் தேறியவைதான் உண்மையான அன்புகள். ஆனால் அவற்றிலும் பல தரங்கள் உள்ளன. தனிப்பட்ட மனிதர் மீதான நேசம் முதல் பிரபஞ்சம் முழுவதும் தழுவிய அன்பு வரை காண முடியும். காதல் முதல் பக்திவரை அவை காணப்படுகின்றன.

நட்பு
இது பழகப்பழக வருவது. ஆரம்பக் கட்டத்தில் எதிர்பார்ப்புகள் இருக்கும். ஆனால் இதுவும் எதிர்பார்ப்பில்லாத் தூய நிலை அடையும் தகுதி உடையதே. ஆனால் இக்காலத்தில் உணர்வுபூர்வமான நட்புகள் அரிது.

பாசம்
இது பந்தத்தை அடிப்படையாய்க் கொண்டது.

காதல்
காதலில் பின்வரும் நிலைகள் உள்ளன:
1- உடல்ரீதியானது- காமத்தை அடிப்படையாய்க் கொண்டது. இது உடல் அழகைப் பார்த்து வருவது.
2- மனோரீதியானது- பரஸ்பர உணர்வுகளை அடிப்படையாகக் கொண்டது. மனம் ஒத்துப்போவதால் வருவது. இங்கு பதில் அன்பு எதிர்பார்க்கப்படுகிறது.
3- உணர்வுரீதியானது- இது தூய அன்பு. அன்பு செலுத்துவதை மட்டுமே இக் காதல் அறியும்.
இங்கு முதலிரு வகைக் காதலும் அன்பெனும் வரையறையுள் அடங்காதவை. மூன்றாவது அன்பானாலும் தனி மனித வட்டத்துள் குறுகி நிற்கிறது. ஆனால் இதுவும் விரிந்து பிரபஞ்சம் தழுவியதாகலாம். அதாவது காண்பதெல்லாம் காதலனாய்த் தோன்றினால் அதுவன்றோ ஞானம்!

கருணை
இதில் எதிர்பார்ப்பு இருப்பதில்லை என்றே சொல்லலாம். பேதமின்றிப் பெருகும் தூய அன்பு.

பக்தி
உண்மையில் பக்தி என்பது பக்திக்காகவே பக்தி செய்யும் தூய நிலை. ஆனால் பல வேண்டுதல்களோடு வரும் பக்தியும் உள்ளதை நாம் அறிவோம். தூய பக்தி நிலை அனைத்து அன்பு வகைகளையும் வென்றது. உச்ச அன்பு நிலை இங்குதான் அடையப்படுகிறது.

அன்புக்கு இலக்கணமாய்த் திகழ்பவர் தூய அன்னை ஸ்ரீ சாரதா தேவியார். அவர் அன்பைப் பற்றி என்ன சொல்கிறார்? :- "நீ மனிதர்கள் யாரிடமாவது அன்பு செலுத்துவாயானால் அதற்காக நீ துன்பப்பட்டே ஆகவேண்டும். எவன் ஒருவன் கடவுளை மட்டுமே நேசிக்கிறானோ அவனே பாக்கியவான்.இறைவனிடம் அன்பு செலுத்துவதால் துன்பமே இல்லை. எப்பொழுதும் மற்றவர்களுக்கான உன் கடமைகளைச் செய்துகொண்டிரு. ஆனால் கடவுளிடம் மட்டும் அன்பு செலுத்து. உலக அன்பு சொல்லொணாத் துன்பத்தையே தரவல்லது. "